Comfort soup: pappa al pomodoro

De eerste keer dat ik deze soep at was zo'n 10 jaar geleden in Florence. Ik was net te laat aangekomen in mijn hotel om met de rest van de gasten mee te kunnen lunchen. Of ik dan een portie van het personeelseten wilde? Met afstand het lekkerste wat ik er de hele vakantie heb gegeten! En geloof mij: dat lag niet aan de kwaliteit van de rest van de maaltijden.

Deze stevige tomatensoep, of eigenlijk tomaten/broodpap, is ontstaan uit praktische overwegingen. Italiaanse huisvrouwen gooien niet graag eten weg. Dit recept is dan ook ontstaan, doordat vrouwen restjes oud brood en/of tomaten op wilden maken. Het is dus eigenlijk een variatie op het Hollandse kliekje. Niet iets wat men normaal aan gasten zou voorschotelen. Gelukkig zie je het de laatste jaren steeds vaker op menukaarten verschijnen.

Wat zo lekker is van dit recept is dat het eigenlijk allemaal niet zo nauw komt. Als de basisingrediënten maar kloppen, zijn de verhouding verder afhankelijk van je eigen smaak.
Benodigdheden voor ongeveer 4 personen:

• brood (Hoewel de soep een prima manier is om oud brood op te maken, kan het uiteraard ook met vers brood gemaakt worden. De enige vereiste is dat het wit brood met een stevige korst is, zoals pain rustique of ciabatta.)
• 2 blikken gepelde tomaten, eventueel ook een paar verse of wat cherry tomaten
• kleine ui of sjalot
• 2-4 tenen knoflook 
• verse basilicum
• bouillon (kip of groente)
• Parmezaanse kaas
• olijfolie
• peper
• zout

• Snij/scheur het brood in grove stukken (zo'n 5 centimeter), gooi deze in een kom en doe er ongeveer een liter bouillon bij (ik gebruik zelf altijd kippebouillon, maar voor de vegetarische variant mag het natuurlijk ook groentebouillon zijn).  Belangrijk is dat al het brood goed nat wordt.
• Snipper een klein uitje of sjalot en 2-4 tenen knoflook (het aantal laat ik altijd afhangen van het wel of niet hebben van afspraken de volgende dag) en bak deze in een scheutje olijfolie tot ze glazig zijn. 
• Gooi er eventueel een handje kapot gescheurde verse basilicumblaadjes bij.
• Hierna kunnen de tomaten erbij. In Italië worden natuurlijk verse tomaten gebruikt, maar in Nederland zijn deze toch een stuk minder lekker. Gebruik twee blikken gepelde tomaten en gooi er voor wat meer bite een paar verse bij (ook lekker: wat geroosterde cherrytomaatjes)
• Bak heel even aan tot de tomaten zacht zijn en gooi dan het brood erbij. Laat ongeveer een kwartiertje pruttelen. 
• Voor een iets dunnere pap kun je er nog wat bouillon bij doen.
• Serveren met wat Parmezaanse kaas (liefst lekker grof geraspt), gescheurde basilicum, verse peper, zout en een flinke scheut olijfolie eroverheen.  

leestips voor stormachtig weekend

De vakantie zit er weer op. En de zomer ook, als ik zo naar buiten kijk.. Ik realiseer me dat niet iedereen het met me eens zal zijn als ik zeg dat dit weer toch ook wel wat heeft.

Zo kan ik vandaag eindelijk mijn nieuwe jurk van Bruuns Bazaar aan die al een paar weken in de kast op de herfst hing te wachten. Een ander voordeel van dit weer is dat ik niets moet van mezelf. Ik kan de Uitmarkt vanavond met goed fatsoen laten voor wat het is en gewoon lekker met een boek op de bank blijven zitten.

Ik denk dat ik vandaag maar eens begin in 'The Laguna' van Barbara Kingsolver, één van mijn favoriete schrijfsters. Voor wie het nog niet gelezen heeft: haar meest bekende boek, 'De Gifhouten Bijbel', is zeker een aanrader: ongelooflijk knap geschreven, met personages en scenes die ik in ieder geval nooit meer zal vergeten.

Nog een tip voor wat lichtere kost: 'Talking to girls about Duran Duran: One young man's quest for true love and a cooler haircut' van Rob Sheffield. Heel grappig, maar onder één voorwaarde: als je nooit in het bezit bent geweest van een cassettebandje is dit boek niet voor jou!

Zomer aan de Wibaut

Afgelopen zondag stonden wij, voor het eerst, als Nith op een markt.  Vonden we behoorlijk spannend. Het voelde een beetje als op vakantie gaan naar een vreemd land. Eindeloos checken of je alles wel hebt ingepakt: hamer? (in de blauwe tas..), bonnenboekjes? (in de doos met pennen en plakband..). Maar ook géén idee hebben waar je in terecht komt. 

Foto’s van eerdere edities van de ArtMarket  stelde wat dat betreft niet echt gerust: obers die wijn serveren vanuit ingewikkelde stalen voertuigen, stands vol graffiti kunst en twee enorme draaitafels. Het risico dat wij de enige zouden zijn met een stand vol mooie, meisjesachtige kettingen en fleurige retro portemonnees tussen kramen vol street-art en groepjes überhippe mensen die verveeld aan cocktails nippen leek reëel. En dat op onze eerste markt! 

Maar, uiteraard was niets minder waar. Het was een super geslaagde dag. Leuke mensen, lekker eten en heel veel toffe stands. Onwijs leuk om nu eens echt te horen wat mensen van de ontwerpen vinden. Dus, vol goede moed naar de volgende markt. Een country markt vol paardenliefhebbers, wat we daar nu weer van moeten verwachten.. 

Wat zei je Piet? Strandweer?

Zoals jullie op Facebook al eens hebben kunnen zien moeten wij nog een beetje wennen aan onze rol van productfotografen. Op de één of andere manier loopt het altijd nét even anders dan gepland. Zo ook met de strandtassen-fotoshoot. 

Dat het een beetje waaide hadden we in de achtertuin al wel gevoeld, maar eenmaal op het strand belanden we tot onze verbazing in een soort zandstorm. Het waaide zo hard dat de tassen met geen mogelijkheid rechtop bleven staan. Er moest dus geïmproviseerd worden. 

Eén voordeel: de wind had de meeste mensen een strandtent ingejaagd, dus we hadden geen last van badgasten die door het shot heen lopen. We vonden een mooi rustiek paaltje, met uitzicht op zee, om de tassen aan te hangen. 

Eenmaal thuis bleek alleen dat je, in vrijwel elke foto, mij aan ziet komen rennen om de tas op te vangen nét voordat hij van het paaltje af, in het natte zand waait! 

Daar zie je na wat simpel knipwerk natuurlijk helemaal niets meer van, maar weet dus dat in al deze stillevens van een “gewoon een strandtas aan een paaltje” eigenlijk dit speelde.. 

Hard aan het werk..

Het is bijna zover. Vanaf 1 April ligt Nith in de winkel. De aanloop ernaar toe is slopend. Donderdag eerst 5 kilometer door het bos gewandeld om een mooie stok te zoeken waar we de kettingen aan kunnen hangen. In het bos een bijna doodervaring toen we opeens oog in oog stonden met een enorme, harige stier (of koe met horens..in paniek situaties is het soms moeilijk om die call te maken, maar wat een slechte dag om mijn nieuwe rode broek voor het eerst te dragen!) Gelukkig hadden we al aardig wat stokken verzameld..

Daarna een heftige teambespreking op het terras van Mezze Luna. 's Middags, in de brandende zon, in de tuin onze etalage behangen (zie foto en let daarbij vooral op het mondje van Ciska) en daarna, in diezelfde hitte, ook nog een fotoshoot.

Op zo'n moment ga je toch wel bij jezelf te rade: is dit het nu? Het "zelfstandig ondernemerschap"? Ik neem aan dat niemand het ons kwalijk zal nemen dat we zo'n zware werkdag maar even afgesloten hebben met een wijntje.

Ook namens onze bankrekening..bedankt mam!

Tien jaar lang woonden wij onder de rook van de Botlek op het eilandje Rozenburg. Tenminste, officieus was het een eiland. Officieel niet, want er was een brug naar het vaste land. Naar Brielle om precies te zijn. Nog zo'n klein dorpje dus..

Op ons eiland was er 1 slager, 1 supermarkt, 1 blokker en.. 1 kledingwinkel.

Gevolg: chaos als de schoolbel ging. Want, welke blauw/wit gestreepte jasje was van wie? Op de kapstok hingen er minstens 15 op een rij! Dat probleem hadden wij zelf gelukkig nooit. Wij keken er alleen wat meewarig naar (stel ik me zo voor) met ons handgemaakt, van patchwork voorziene, exemplaar nonchalant over de arm. Ongeduldig wachtend op de buurkinderen om de gezamenlijke wandeltocht naar huis te kunnen beginnen.

Om heel eerlijk te zijn: ik weet niet meer of wij het altijd leuk vonden om er anders uit te zien dan de rest. Op die leeftijd kan dat ook wel eens vervelend zijn. Wat ik wel weet is dat we allebei, eenmaal volwassen en al vele jaren weg van het eiland, heel blij zijn als we een kledingstuk gescoord hebben dat niemand anders heeft.

Dus bij deze: bedankt nog mam, voor al dat zwoegen achter de naaimachine. En voor al die keren dat je de reis met pont en metro met ons ondernam om te winkelen in Rotterdam. Jij leerde ons dat kleding iets leuks moet zijn. Iets waar je trots op bent.

Dit alles wil niet zeggen dat wij er nu zo exotisch uit zien hoor. Het dorpse zit er nog wel een beetje in ben ik bang. Doe maar gewoon, gek genoeg, etc. Maar, op de Kalverstraat zal je ons ook niet vaak vinden. Liever boetiekjes, met mooie basics en fijne Scandinavische merken. En dan, om de outfit af te maken, een mooie ketting of sjaal.   

Er is wel één nadeel. Dat vinden van originele accessoires kan aardig wat tijd in beslag nemen. Die leuke boetieks vind je namelijk niet allemaal in 1 lange straat. En je hebt ook veel geduld en wat google-skills nodig om uit alle blogs en webwinkels de leuke ontwerpers te destilleren.

En zo is het idee voor Nith ontstaan. Wij zoeken internet en allerlei markten af naar leuke ontwerpers en geven hen een plekje voor hun collectie op onze site. Hebben we zelf wat aan (onze sieradenlade zal over een tijdje wel niet meer dicht kunnen), maar jullie ook! Een plek waar je allerlei toffe ontwerpers onder één dak vind. Nooit meer lang zoeken naar een ketting voor bij die éne blouse, maar ook nooit meer om je heen kijken in een café en drie vrouwen zien met praktisch hetzelfde aan als jij.